مقایسه درد و قدرت شانه و ارتباط بین آنها در جانبازان ویلچری ورزشکار و غیرورزشکار

هدف: هدف این پژوهش بررسی درد و قدرت شانه و ارتباط بین آنها در جانبازان مرد و زن ورزشکار در مقایسه با جانبازان غیر-ورزشکار است. مواد و روش‌ها: نمومه آماری این پژوهش شامل 40 ورزشکار جانباز ویلچری باشگاهی (20 مرد، 20 زن) و 40 جانباز ویلچری غیر-ورزشکار(20 مرد، 20 زن) بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیکی، ورزشی و سوابق معلولیت و پزشکی آزمودنی‌ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و مراجعه به پرونده پزشکی جمع‌آوری شد. سپس درد شانه با شاخص (0.99=WUSPI(r قدرت عضلات اندام فوقانی (چرخش دهنده‌های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها، فلکسورها و اکستنسورها) با دینامومتر دستی اندازه‌گیری شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل در سطح معنی‌داری (0.05≥p) برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان ‌داد 80 درصد مردان بعد از ویلچری شدن و 70 درصد در حال حاضر درد شانه داشتند. در حالیکه 90 درصد زنان بعد از ویلچری شدن و 77 درصد در حال حاضر درد شانه داشتند. ارتباط معنی‌داری بین درد با سطح فعالیت روزانه، سال‌های استفاده از ویلچر و میزان فعالیت های ورزشی در ورزشکاران مرد و و ارتباط معنی‌داری بین درد با سطح فعالیت روزانه و سال‌های استفاده از ویلچر در ورزشکاران زن وجود داشت (0.05≥p). همچنین یافته‌های این پژوهش نشان داد ارتباط معنی‌داری بین قدرت چرخش دهنده‌های داخلی و خارجی، اکستنسورها و ابداکتورها با میزان درد در مردان و ارتباط معنی‌داری بین قدرت چرخش دهنده-های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها و اکستنسورها با میزان درد در زنان مشاهده شد (0.05≥p). همچنین تفاوت معنی‌داری بین قدرت چرخش‌دهنده‌های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها، فلکسورها و اکستنسورها بین دو گروه مردان و زنان گزارش شد (0.05≥p). نتیجه‌گیری: در نهایت با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان به این نتیجه رسید که میزان درد شانه در ورزشکاران در هر دو گروه مردان و زنان کمتر از غیرورزشکاران و قدرت در ورزشکاران بیشتر از غیرورزشکاران است، بنابراین شرکت در فعالیت‌های بدنی می ‌تواند باعث کاهش میزان درد در استفاده‌کنندگان ویلچری شود.